Yalan Hayat Şiiri - Gökhan Akpınar

Bir film gibi seyrediyorum kayıp giden hayatımı
En ön sırada oturmak tek lüksüm.
Yanımda oturan yabancı yüzler gülüyorlar pek çok sahnede ağlanacak halime.
Dost sandığım yüzler maskelerini çıkarınca daha iyi anlıyorum:
Hiçbir şey göründüğü gibi değil;
Bugün hayat veren su yarın sizi boğabilir.
En sevdiğin çiçeği alabilirdim sana,
Bir mücevher ya da (ki bana sorarsan soğuk bir metal parçası)
Ruhumdan kendimden bir şey vermek istedim oysa
Ufak ama sıcak ve benden bir şiir mesela
Sadece gözlerinde huzur buluyordu hırçın ruhum
Kayaları dize getiren
Dalgalar gibi sert ve kararlı bakışların
Bana bakarken
Küçük bir kız kadar ürkek ve bir o kadar narin
Seni dinlerken düşünürdüm
Kim bilir hangi melek verdi sana sesini
Sen yokken bile yanımdaydı,
Aklımda bir mıh gibi çakılıydı sesinin tınısı
Dinlemeye hiç doyamadığım
Tekrar, tekrar dinlemek istediğim bir şarkı gibi
Kokunu her içime çektiğimde
Aklım başımdan gider, başka bir alemde bulurdum kendimi
Açmış son demlerini yaşayan güllerin
Nezih ve vakur kokularını çekerdim içime bir gün
Taze ve savaşçı kır çiçeklerinin o ferah kokusu kaplardı başka bir günde
Son bir cümle, son bir satır yazmak istemedim
Yeni başlıyorum seni anlatmaya ve yaşamaya
Bu bir başlangıç olsun istedim bir son değil