Yalan gözler Şiiri - Yasemin Güven

Aynaya baktığımda kendimi tanıyamadım bambaşka biriydi sanki...
Çektiğim acılarmı yoksa beni üzüp yıkanlar mı değiştirdi yüzümdeki ifadeyi...
Bakınca tek farkettiğim o gülümseme yoktu gözümdeki ışık sönmüştü...
Kendime kızdım öflelendim ben ne yapmıştım kendime nasıl yaptım...

Kendimden özür diliyorum değmicek insanlara ne kadar ödün vermişim...
Beni kalbimi kırmalarına izin verdim yeri geldi yok saymalarına...
Bana değiştin artık diyorlar bilmiyorlar ki beni kalbimi bu hale onlar getirdi...
Ben içimde herkesi öldürdüm sonra gidip selasını okuttup ardıma bile bakmadan...

Sevmek istemiştim sevilmek ama biledim haddim değilmiş hata benim...
Şimdi kimseye inanmıyorum bana atılan adımla adım adıyorum herkese...
Keşke bir çiçek bir kuş nebilim olmak isterdim insanlığı sevmedim sevmiyorum...
Çünkü dil yalan kalp yalan sana bakan gözler bile yalan söylüyor doğru kimse kalmamış bu hayatta....

YASEMİN GÜVEN