Sustası düşmüş insanlar, insancık olmuşlar. Belli ki var oluşlarından mutsuzlar. Karşılaşmamak için- şöyle böyle de olsa- tanıdıklarından kaçıyor, karşı kaldırıma geçiyorlar. Saçını-başını düzeltiyor ya da hayret edecek bir şey görmüş gibi kafalarını ters tarafa çevirip ilgiyle bakar oluyorlar, aslında boşluğa.
Tıkırında gitmeyen işlerinden,
yabancılaştıkları kasabalarından,
sabahları kepenk açtıkları arastadan,
merdivenlerini oflaya puflaya çıktıkları apartmanlarındaki dikey yaşamdan,
koca puntolarına boş gözlerle baktıkları gazetelerden,
Kan ter içinde gece
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Devamını Oku
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
üstadım,pes etmek yok..asla ve asla pes etmek yok..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta