Yorga köyünden gurbet ele ilk ben gittim,
Her nefeste yalnızlığı içime çektim,
Hayat okulunda yaşantımı eğittim,
Vazgeçmedim dost bahçesine umut ektim.
Issız gecelerde köyüm burnumda tüter,
Eş,dost gözümden su misali akar gider,
Yalnızlıkta açan gönlüm derin iç çeker,
Yorgun kalbim memlekete dönmek ister.
Kalbim herkese yardım etmek için çarpar,
İçimin içinde bitmeyen cömertlik var,
Verdikçe veren ellerim mis gibi kokar,
Beni gören bütün çocuklar çiçek açar.
Susayan gönüllere damla damla aktım,
Etrafımı kuşatanlara dostça baktım,
Dostluğumu kullanan kötüye alıştım,
Bıkmadan kötülüğü yenmeye çalıştım,
Ömrümün sonunda hastanede uyandım,
Yaradana kavuşacağıma inandım,
Ecel kapımı çalınca hemen toplandım,
Şükür omuzlarda duayla uğurlandım.
Kayıt Tarihi : 20.12.2006 09:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Salih Kocabaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/20/yalan-dunya-81.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!