Yalan Dünya Şiiri - Bahadır Karaağaçlı

kendimi arıyordum gökyüzünde
dalıp gitmiştim bir yaz akşamı yine.
bir yıldız kayıyordu sessiz sedasız
bulutların arasından ağlayarak
akıp gidiyordu,karanlığın içinden bir meçhule.

kimbilir!
nice insanların umudunu beraberinede götürüyordu
belki de bir dua
bir ümitti,
belki de! ışık saçıyordu kararan hayallere,
biten sevdalara.
bir dua idi yıldızlar
medet bekleyen insanların dillerinde

kimbilir!
belki de gökyüzünden süzülen bir candı
bırakmıştı gerisinde ağıt yakan diller
ve zor geliyordu bize,bu rüyadan uyanmak
alışmıştık bu dünyanın sahteliğine
riyakarlığına
ve unutmuştuk bizde
şu yalan dünyada
ölüm diye acı ama gerçek bir şey olduğunu