Yalan dünya Şiiri - Adem Tarhan

Ne yaptıysam olmadı, ben bu hayattan hiç tat alamadım,
Ne çilesi bitti nede tasası, dünyada huzurlu bir tek gün yaşayamadım.
Çıkmaz sokaklar çıktı hep karşıma, düz yola bir türlü ulaşamadım.
Hep koştum iyilik güzellik peşinde sonunda kimseye yaranamadım.
Kime güvenip yaslanayım dediysem elimi attığımda dal bulamadım. Dostluk kardeşlik olsun istedim hep insanlarla aramda,
Sonunda ihanetten başka bir şey kazanamadım.
Saçlarım ağardı belim büküldü yarenim olacak dost bulamadım.
Aşka çok inandım, şiirler yazdım,
Gönül verdikerimden yüz bulamadım.
Çok sevdim olmadı, yandım olmadı, âhirim olacak yâri bulamadım.
Aradım aradım vazgeçtim sonra garip anam gibi yanana hiç rastlamadım.
Anladım ki bu dünya meğer bir yalanmış, koca ömür dediğimiz sadece bir rüyaymış,
Çok fazla düşünmek akla zararmış, insanı en çokta işte bu yorarmış.
Her şeyi çözdüm, anladım derken baktım ki dünyada vadem kalmamış,
Geriye dönüp bakınca şöyle, insana kâr kalan yakasız beyaz bir mintanmış..