Yalan Dünya Şiiri - İbrahim Cuma

Yalansın sen, yalan dünya.
Yanıyorsun, yakıyorsun...
Yücelerden enginlere
Gözyaşı mı döküyorsun?

Hesaplaşsam mavi köyle.
Nesin! desem bana söyle?
Bir yanın çöl, yanı yayla
Dileyince göçüyorsun.

Ateş topundan sultanın;
Buzdağından öbür yanın...
Cenneti misin insanın?
Abı hayat içiyorsun...

Gün doğunca yedik içtik.
Huzur bulduk dertten kaçtık
Zevkten kendimizden geçtik
Gerçekten mi kaçıyorsun?

Elveda demeden düne;
Selam müjdelenen güne...
Bir düzende döne döne,
Kendinden mi geçiyorsun?

Denizlerin ovaların
Çermen çeşit yuvaların
Dağlarda mis havaların
Karanlığa uçuyorsun.