Yalan Dünya Şiiri - Nihat Kuruyer

Şu gökyüzünü hangi geceye verdiniz de
Siyah örtüsünü hiç çekmez üstünden
Ay dolunay, yıldızlar küsmüş geceye
Kalemim gitmez bir güzel söz heceye.

Sabahın sessizliği vurur şakağıma
Çiçekler güller, dökülür yollarıma
Huzurum kalmadı, şu fani dünyada
Eceli bekleme den, düşerim yollara.

Öyle yüzümün güldüğüne bakmayın
Derin hançer izleri var sırtımda
Şu gördüğün eskiden kabuk bağlamış
Bu da, gül dalında dikene benzer.

Haram'mı, yüzüme bir parça gülmek
İt çalında sanki, yediğim aş ile ekmek
İster gönlümde kopsun kızıl kıyamet
İster üstüme yıkılsın, aziz memleket.

Hey ömrümün yarım kalmış tarafı
Kör kütük ne gemiler yandı gözümde
Gecem gündüzüm, ay ve yıldızlar
Sitemim kadere, güneşe sözüm yok.

Yalan dünya, senden köşk mü istedim
Çile saldın, aşkın dilinden sevdana
Hep kıskandın, kurduğum hayallerimi
Hazan renkli, güz yaprakları dökülürken