Yalan Dünya Şiiri - Muhammet Faruk Koca

Karanlıklara çıkmasın yolun,
İçimde ki korkuları alda git,
Bir sevdadır bu bende kalan,
Ne bir anı ne bir hatıra,
Bırakmadan git gide bilirsen,
Bana söylenmedik bir söz,
Bir hicranlı hançeri bağrıma vur da git,
Git gide bilirsen,
Yalnızlıklara çıkar yolum, har gidişinle,
İçimden bir şeyleri koparıp götürürsün,
Meçhule giden bir tiren gibi,
Bilemesin bende olan kaderi,
Tulupta kaldır beni,
Gör o zaman sensiz kalan çaresizliği,
Derdimi anlatırım boş duvarlara,
Ekipte sigaramı derin derin,
Bir duman alırım içime,
Kendimi öldürürcesine,
Kendimi kaybeder gibi öylece başı boş,
Kumsallara çıkar yolum hep,
Seni anlatırım kumsallara,
Çizerim kendi aklımca seni denizlere,
Gel yaralım kara gözlüm,
Ayrı düştük yaralıyım,
Biz bu derde nasıl dayanalım,
Her gece düşümde seni aradım,
Sayıkladım adımı ecel gel ipte alsın diye,
Vurgun düştüm güne,
Uyandım sensiz bir sabaha,
Sensiz ser hoş bir suçlu gibi,
Uzatıp ellimi gök yüzüne,
Dilendim seni senden,
Yazımızı yazan kalem,
Har şey yalan yalan,
Şu yaşama hevesimi,
İnsanlığın sahte yüzünü görgümde anladım ki,
Hepsi yalan sen yalan dünya yalanmış yalan.

(05.11.2003)