daha ötesi yok. hayatta yaşadığımız hiçbir acı,üzüntü, can sıkıntısı, kalp kırıklığı bunu karşılamıyor. bir gün bir de bakıveriyorsunuz sevdiğiniz biri ölüveriyor. onca ölümün arasında aranızdaki tanıdık, bildiklik, sevgi hissi o ölümü sizin için diğerlerinden ayırıyor. geriye dönüp baktığınızda boşu boşuna üzdüğünüzü görüyorsunuz kendinizi olmuşlar için, ne ölüme ne de olmuşa çare bulunmuyor zira.
ölümü hatırlayınca insan hem çok güçsüz hem de güçlü hissediyor. 'bana ne ya bu olanlardan? alacak kaç nefesim kaldı ki? ' diye düşünüp daha sağlam duruyorsunuz.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
evet ölüme çare bulunmuyor. Zaten çare aramakta gereksiz. Ölüm ve diğer ayrılıklar olmasaydı hangi sevdiğimizin kıymetini bilirdik ki. ama kıymet verip sevgimizi büyütmekle sonsuz hayatta daha büyük sevgilere, daha fazla güzelliklere kapı açarız...yüreğinize sağlık...
Her canlı için kaçınılmaz bir gerçek ölüm .Ama hayat yinede yaşamaya değer ve yaşamak güzel ..
Acısı ve tatlısıyla kabullenmek ve sevginin gücüne inanarak yaşamak gerek bu hayatı...bugün var ,yarın yokuz....kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta