Yalan Dünya Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Bir nefes alımı kadar süresi,
Şu yalan dünyanın şöhreti şanı,
Bir nefes kadarmış tüm sermayesi,
Ne kadar da zormuş anlamak bunu.

Her şeyi geçici, yanar gönüller,
Söndürmez yüreği, Fıratlar Niller,
Bir günde soluyor, verdiği güller,
Kendine benziyor sahte oyunu.

Hep aldandım, baygın bakan gözlere,
Hep inandım, gönül yakan sözlere,
Hiç bakmadım, yokuş çıkan dizlere,
Meğer hep siyahmış dünyanın fonu.

Bitmeyen arzuya gönül astım da,
Bir sevgili oldu gönül postumda,
Bir bir uzaklaştı eşim dostum da,
Kimin baki kalmış dünyada sanı.

Daldığım uykudan uyanamadan,
Yıllarımı yedi gitti tınmadan,
Harcadı ömrümü, hiç usanmadan,
Yalancı dünyanın yalancı jönü.

Gerçek mi hayal mi, fark edemedim,
Gerçeği hayale, gark edemedim,
Karşımda Azrail, çark edemedim,
Meğerse dünyanın gerçekmiş sonu.

Mağrurlanıp gezdim, hep övünerek,
Firavuna bedel, bir küçük sinek.
Ümit’im bindiğin dört kollu binek,
Senden izin almaz, makbere yönü.