Yalan Dünya Şiiri - Muhsin Bordoğan

Eski den ağız dan çıkan söz gönül dende çıkardı
ve kaçakta olsa aşk! bir defa yaşanırdı
dostun da belli idi düşman ında
namert lik, kim vurduluk yoktu! mert lik vardı o zaman da

ölüm ibret, buğday nimetti
erkeklik tetikte değil, erkeklik yürek te idi
daha insanlık ölmemişti
ve gözler yalan söylemesini bilmezdi
o zaman lar özlemler de daha bir özlemdi

Aile den saydığın dostlar vardı
evini paylaştığın komşular vardı
fakir i sevindireceğin sadaka taşları vardı
acı nı ve mutluluğunu paylaştığın hısım lar vardı

Ve yastığının altında bayramlık elbiseyle
bayram sabahlarını beklemek vardı
ve ezan sesiyle uyanıp
baba ların elini öpmek vardı

Her şey bayram sabahları
sevincinin bitmesiyle değişti!
uzun ince yollar değişti,
para nın rengi değişti,
dostluğun kanunu değişti
ve komşuların ziyareti değişti

Artık el öpmeye gelmedi evlatlar
gidenleri anmadı kalanlar
sataka taşından ihtiyacının fazlasını aldı muhtaçlar
fakire değil elinden iş gelene verildi zekatlar
ve bozguna uğradı kaçak sevdalar
ve talana uğradı mutluluklar

Mutluluklarda vardı o zamanlar
güneşin doğuşun da, esnafın tezgahın da,
kaçak çay ın ve kaçak tütün ün tadın da,
bayram namazları sonrasında,
gözlerin ilk açışında, balıkçı nın salında,
çiftçi nin toprağında, yosulun sofrası nda,
çocuk ların körebe oyunun da, anne lerin masalların da
ve ozan ların mısraların da

Sonra Dünya ya yalan, Feleğe kahpe
ağıtları yaktı ozanlar
oysa ne Felek kahpe idi
nede Dünya yalan!

Sonra günü birlik sevdalılar,
sahte dostlar, gizli düşmanlar,
haram lokma yutan lar, yetim hakkı alan lar
ve cesareti silah tan alanlar ve gizlenmeyan orospular da
Dünya ya yalan demeye başladı
onlar hep iyi idi Dünya yalan dı