Yalan Dağları Şiiri - Hüseyin Evcil

Anlatmak için zorlanıyorum, inebileceği bir alan bulamayan kuşlar gibi. Birbirimizi anlamadığımız ortada. İletişim, dostluk, yaşama açılan pencereler gibi tüm ortak değerler ve inançlar adına hayal kırıklığı. Uçurumun kenarında dizilen güven duyguları. Taşların, ağaçların tanık olduğu acı tebessümler. Atmosferimiz gittikçe inceliyor. Elimizin altındakiler sıkıştırılıp anlamsız, saçma bir intihara mı zorlanacak? Aynı yolda koşan insanların birbirlerini aldatıp tekmelemelerini anlayamıyorum hiç. Yeryüzünün en kötü karakteri bile, giysileri içinde, akıcı ve etkili konuşabilir, ancak yaşadıklarına, yaşattıklarına, kendisi ve insanlar için yaptıklarına, özgür olup olmadığına bakman gerekirdi maddi servetinden önce. Taşıdığımız bilinç nedeniyle; artık birbirimizin zamanını, duygularını kullanamayız. Yolun açık ve aydınlık olsun. Hoşça kal.