Yalan Bir Hayat Şiiri - Ferhat Seyhan

Ben senin erkânındım, fermânındım,
Ellere gülen o riyâkâr çehrenle yaşardım.
Başkaları sevdiğin, bense kurbanındım,
Susardım kalbine karşı, sessizce yanardım.

Yanındaydım her dem, yinede yalnızdım,
Hayalimdeki umutlarla gönlümü sarardım,
Geçmişinden kalan o kirli sesleri duyardım,
İçimdeki fırtınalar arasında içime ağlardım.

Yalancı yüzün gülerken acıyla sızlanırdım,
Sihirbaz misali oynardın, bende anlamazdım,
Sevdiğinin olduğunu başkasından duyardım,
Felaketim olurdu içimden içime ağlardım.

Onlara muhabbet kuşu, bena hep zehir idin,
Bağlarına gülen gül, bağrımda bir hâr idin,
Başkalarına selâmet, bana hep felaket idin,
Kalbime saplanan camdan bir billur idin.

Kaderimin kara yazısı, alnımın kara talihi idin,
Çare bulunmaz bir dert, şifasiz bir yara idin,
Giden günlerin ardında sönen bir meşale idin,
Var idin, yok idin, benim için daima bir sır idin.

Dilinle sevdin, kalbinle sevmedin beni
Bir paçavra misali harcadın sen beni,
Kırık düşlerin arasında bitirdin hep beni,
Kaç mevsim evvel düşümden astın beni.

Falıma baktırdım, hep ateşle oynamışım,
Yalancı baharın renklerine kanmışım.
Gamın girdabında sessizce yanmışım
Bu yalan dünyada yalandan yaşamışım.

Yaşıyorum rüzgar önünde yaprak misali,
Bir kasıma bir de yağmura bakar zevali,
Zira ruhunda görmedim bir zerre cemali,
Ne de aşk rüzgârından birazcık ihtimali.