Yalan Anlattığım Hikaye Yalan

Anladım, sevdiğim gözlerin değil
Yalan anlattığım bunca hikaye...
Ne sesin, ne elin, ne dudakların
Hepsi.. hepsi, duvar; bir başka şeye...

Gizli hasretliğim, onlarda şimdi
Saadet denizi onlarmış gibi...
Değil ruh çiçeğim, değil sevgilim
Hepsi yalan gibi birden eskidi! ...

Bir ölsen diyorum, şimdi ansızın
Ellerin çok durmaz avuçlarımda.
Gözlerin kapanır, ışığı söner
Dudağım can bulmaz, dudaklarında! ...

‘‘Yanında kalmak mı? ’’ bu ne kelime? ...
Ölümün taş duvar soğukluğunda! ...

Demek ki, değilmiş güzelliğinin
Kaynağı gözlerin, kor dudakların! ...
Aksine ölümün soğukluğunda
Kalbine bir hançer, aşıklarının! ...

Ey her zamanımın çiçeği, güzel!
Sevdiğim, sevdiğim hiç sen değilsin! ...
Belki yücelerden bir esrarlı bir el
Sevdiğim, sevdiğim hiç sen değilsin! ...

Ve artık gönlümüz, bir çiçek gibi
Bir ışık, bir güneş, bir nur aşkıyla
Topraktan, topraktan yana eğilsin! ...