Aslında başka hayatları hayal ederek aldım kağıtla kalemi elime
Ben olsaydım affeder miydim ihaneti diye düşünürken
tüm affedişlerim geldi aklıma sonra kendiliğinden döküldü tüm sözcükler
Affetmedim asla naraları atarken birden sesim kesildi ilk affedişimi hatırladığımda
Biliyor musun
Ben eskiden papatyadan taçlar yapardım kumral saçlarıma. Siyah kalemler çekerdim yeşil gözlerime
Pembe... Pembe giyerdim mesela aa sarı da
Ben eskiden kendimi severdim aslında
Ne olduysa o affedişten sonra oldu
Papatyaları sevmeyi o zaman bıraktım
Gözlerime kalem de çekmiyorum artık
Ne pembe giyiyorum ne de sarı
Kendimi sevmeyi de eskide bıraktım
Baktım kendimi sevmeyi bırakalı seneler olmuş
başkasını seveyim dedim
Sevdikçe de sevdim
Ben onu sevdikçe o da sevdi
Ama başkasını
Yoksa gider miydi bir kez bile sarılmadan?
Durun durun ilk affedişim o değildi onu
Affetmedim de zaten.
İpek Yıldız
Kayıt Tarihi : 15.1.2025 01:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!