Yalan Şiiri - Edip Karahan

Hıçkıran yüreğimdi, ben değildim ağlayan
Bir damla isyan aktı sükût pınarlarımdan
Böyle nasip mi olurmuş kan rengi sevdadan
Hicran dehlizine dönüşmüş düşüncelerimdir kanayan
Bir demet ümit bekledim, ızdırap oldu asuman
Aritmi bir dengede böyle yanar mıymış insan
Sevinç gözyaşlarıydı ilk etapta akan
Sonra hicran hüküm sürdü sevincin ardından
Ya sevmeyi bilemedim ya da sevda uzaklaştı aslından
Bir gerçek sardı ki bütün varlığımı, farkım kalmadı şaşkından
Aynalar doğru söylerdi lakin… hayat değimliydi aynayı bile kandıran
Demek aldandık bugüne kadar, aslında yalanmış hayat, koca bir yalan