Yalan Şiiri - Ali Ulvi Şahin

Sebep her ne ise, doğduk bir kere.
Türlü acı, cefa akılda kalan.
Hayatı sırtladık; boştan boş yere,
Dünya yalan, ömür yalan, biz yalan…

Çocukken farkına varamadık ki…
Feleğin belini kıramadık ki…
Ermedi aklımız, göremedik ki…
Ne de kolay oldu: Bunca söz yalan.

Azıcık büyüdük, aklımız erdi.
Farkına varanlar, cezalar verdi.
Biz vazgeçtik, amma tam da o yerdi…
Kaçtı ağzımızdan birkaç kez yalan.

Başımıza türlü işler açıldı;
İnkar ettik, dört bir yana saçıldı.
Zora geldik, yemin bile içildi,
İnansınlar diye verdik, poz; yalan.

Şehir tarifimiz, milyon binayla;
Gelinler kaçırdık, elde kınayla;
Göl anlattık ördek ile sunayla…
Gök yüzünde gördüğümüz kaz, yalan.

Dağlara tırmandık, zirveler gördük;
Canavar üstüne atımız sürdük,
Çin’den ipek aldık, çoraplar ördük,
Donumuzu diktiğimiz bez yalan.

Ziyafetler verdik, sarayda kaldık,
Fakir fukaraya bayramlık aldık,
Divanlar topladık, düğünler çaldık,
Tezeneyi vurduğumuz saz yalan.

Yalancıyı: arkadaştan has tuttuk,
Dirice gömüldük, biraz pas tuttuk,
Ali Ulvi; sahtekardan dost tuttuk,
İnşaallah bize düşer, az yalan.
23 MAYIS 2012