Yalan Şiiri - Ahmet Kurt

Yalanı bilmedim tanımam daha,
İçimden gelirse sözümü derim.
Bu yüzden uykusuz çıktım sabaha,
Yorgun bedenimle yürür giderim.

Belki bir iltifat geçer gönlümden,
Abartı olmadan kopar dilimden,
Kızarmış, utangaç göz bebeğimden.
Fışkıran duyguyu nasıl silerim.

Kıvırmayı bilmem özentim yoktur,
Ruhum aç olsa da benliğim toktur,
Sözlerim apansız atılan oktur,
Hedefi her zaman bulsun dilerim.

Hisse alan alır, almayan benim,
Her türlü çiçeğe konmayan benim,
Kula ram olmadan damlayan benim,
Kurdoğlu’nu bile çizer, geçerim.