Sen;
En genç dalında,
Erken açan yediveren…
Neydi kırağıya karşı,
Dayanılmaz acelen.
Kar suyuydu yürüyen,
İlk goncanın kalbine…
Kar boranda,
Durdun aşka;
Bundan solgun, işte çehren…
II.
Sen;
Genç pervane…
Kırılgan kanatların;
Erkenci akşamların;
Soluk kandiline yangın,
Titreşen ışığında;
Aşkın narına yandın…
Düşe kalka,
İsli cama çarparak
Can verirken şaşkın;
Yazık…
O dünyanın,
İlk yalanına kandın.
Kayıt Tarihi : 28.10.2006 14:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ceyhun Coşkun'un katkısına teşekkürlerimle
TÜM YORUMLAR (2)