Yalan Şiiri - Yavuz Mehmet Ertürk

Nice kanatsız kelebekler gördüm
Susuz ırmak boyundan geçtim zamansız
Umudu umutla bekler gördüm
Kanatlı kapılar üstünde cansız

‘Başsız adamlar’ peşinde bir kalabalık
Önlerinde olmayan yolu duman gördüm
Sürdüm atımı en sarp vadiye
Vardığım her çölü ölü umman gördüm

Kutuplarında ateşi yanan
Devlerinde ateşi yaman
Her gece ateşi donan
Bir unutulmaz meydan gördüm

Güneşti gizleyen tüm zalimleri
Gün ortasında nice geceler gördüm
Baykuşlar sokağında saf alimleri
Hayat ilmini heceler gördüm

Dert değil, su aradım, içecektim
Nice çeşmeleri kırkın gördüm
Bulutu okşayıp göğü sevecektim
Tüm yağmurları bana dargın gördüm

Elimi dokununca sahralara
Tüm kuyularda kan gördüm
Dualar karışınca senalara
Rahmet diye kara bir tufan gördüm

Kördüğüm rüyalarda
Cihanı viran gördüm
Eski dünyanın tam ortasında
Nice babasız kurban gördüm

Öyle pervasız öyle kurnazdı ki insanlar
Sevdayı lafta kaskatı yalan gördüm
Öyle vefasız öyle utanmadı ki insanlar
Bir suzan ülkesinde hayatı yalan gördüm