Yalan Şiiri - Mustafa Duru

YALAN

en çok seni seven beben,
başkasını daha da çok sevdiyse utangaç…
kumsalla sevişen su,
gittiyse başka kumsala umursamaz…
doğurduğu domatesi,
çürüttüyse toprak ana uykulu…
güneşin altın ışıkları,
kuruttuysa yeşerttiği çiçeklerini kızgın.

ve vaktiyse o vaktin şayet…

kulaktan kulağa en mahrem yerlerde şehvetli,
gözlerini gözlerine dikerek kudurgan,
diz çökmüş salya sümük,
pişkin,
arsız,
aşk kokulu,
beyaz,
pembe,
çok çeşitlerini işiteceksin.

ve vaktiyse o vaktin şayet.

musalla taşında mezar başında.
toprakta başlayıp toprakta biten masal,
ya doğru gibi bir yalan,
yada yalan gibi bir doğru olacak…
sevgili nalan,
gerçek olansa sadece emek.

Tunceli 2010