Yalan Şiiri - Ahmet Suyadal

Yalan yaşananların hepsi yalan

Nefes aldığımda yalan yaşadığımda

Sözlerde yalan gözlerde yalan

Yalan tüm yaşananlar birer yalan

Hatta hatta ölmekte yalan

Sende inandır bu yalana kendini

Başka sevdalara savur yüreğini

Sakın, sakın öldüğüme inanma

Başka biri benim kadar sever sanma

Son gülüşüm aklında kalmaz aldanma

Çıkar kalbinden beni sebebini sorma

Herkes hak ettiği kadar yaşar dünyada

Ben hak ettiğim kadar yaşadım hayatta

Bir seni hak etmedim birde sevmeyi

Bak yine beceremedim çekip gitmeyi

Yediremedim guruma sensizliği

Öğretemedim kalbime yenilgiyi

Geldi işte veda zamanı vur yüzüme

O son tokatı da yapıştır öyle git

Bir damla gözyaşım akmaz merak etme

Aşkımı yüreğinden sil de öyle git

Son kurşunu kafama sıkta öyle git

Git hadi durma sonumu görmeden git

Ne kaldı ki yaşanacak bu yürekte

Bunca acı bunca gözyaşı yetmedi mi

Söylendi tüm sözler kelimeler bitmedi mi

Çok şey mi istedim hayat senden

Yaşamak için bir umut yeterdi oysa

Küçücük bir sevgi sarardı yüreğimi

Söyle, söyle hadi içinden geçenleri

Sensizliği hak etmediği mi söyle

Yaşamayı, yaşamayı hak etmediğimi söyle

Biliyorum söyleyemezsin haykıramazsın

Her şeyin yalan olduğunu anlatamazsın

Çığlık atan sensizliğimi susturamazsın

Kan kusuyor yüreğimdeki tüm cümleler

Kalemim bile kırmızı yazıyor artık

Ölüm dayandı kapıma yavaşça aralıyor

Soldu yüzüm boş, boş bakıyor

Durmuyor bir an zaman durmuyor

Kaderin çizgisinde düz yürünmüyor

Alın yazıma seni yazmıştım

Her şeyim sendin senle yaşamıştım

Oysa oysa cehennem ateşiydi gözlerin

Yaktı yıktı bu aşkta ne varsa

Şimdilerde eksik kalan yanım seni arıyor

Seni soruyor caddeler sokaklar

Seni yine yeniden istiyor yüreğim

Gelmeyeceksin sevmeyeceksin biliyorum

Bende yaşama dair bir şey kalmadı

Akan gözyaşlarım bir an bile durmadı

Yalan kurduğum bütün hayaller

Yalan sevmek sevilmek

Bu dünyada ne varsa hepsi yalan

Yaşamak ölmek hepsi yalan

Ölüm geldi sonunda bir nefes kaldı

Olmadı sevda çiçeğim olmadı

Bir yürekte iki can yaşamadı...