Yalan Şiiri - Emel Bulutlu

Paralel iki doğru misaliyiz aslında…
Uzay boşluğunda saklambaç oynuyorum…
Bir dinleti çalıyor uzaklarda,
Ben sadece adını duyuyorum…
Artık pembe pervazlı evler masallarda,
Bir diyardan bir diyara teşrif ediyorum…
Uzun bir tren yolculuğunun ardında,
Hayal kurup pembe düşlere dalıyorum…
Derin bir yalnızlık koynumda,
Bitsin bu saklambaç diye dua ediyorum…

Aslında,
Diyorum her şey yalan,
Kocaman bir yalan,
Koca bir yüreğe dahi sığmayan,
Acıtan, yakan, ağlatan bir yalan…
Pervazlı evler, pembe düşler, boy boy bebeler…
Pembe bile pembe değil;
Siyahtan geriye kalan…
Bunlar önemli benim için,
Senin içinse sıradan…
Böyle yazmış Yaradan,
Zaten dünyanın kendisi de kocaman bir yalan…