Yalan
Bana aşkını anlatman
Sevgini hatırlatman
Gözlerimin içine bakıp
Beni sevdiğini haykırman
Yalan
Sus konuşma
Sakın bu hataya bir daha düşme
Yüreğimi sömürüp
Günaha girme
Yalan
Hepsi yalan
Beni sevmen
Bana doyman
Bana bakman
Kırmızı yatağımız da yalan
Çok sevdiğim gül rengi abiyen de
Seni ilk gördüğüm halin de
Bacaklarıma uzanıp yatışına dek
Bana şiir oku dediğin geceler de
Uyurken kulağıma fısıldadığın
O büyüleyici sözlerin de
Hepsi ama hepsi yalan
Yalan
Çünkü sen bana uzaktın
Benimleyken bile değildin, benimle
Çünkü sen bana yalandın
Uğraşlarımın, çabalarımın ve
Sevmelerimin kötü bir camekanıydın
Sen böyle bir şeydin işte
Aşkı yaşamayı değil
Taşımayı bile başaramadın
Sen dokunmadın bile bana
O eller senin değildi bile
Peki nerede yalan olmayanlar
Nerede gerçekler
Konuşmuyorsun, konuşamıyorsun
Nedir seni susturan
Gerçekler mi?
Yoksa yalanlar mı?
Kayıt Tarihi : 9.6.2008 02:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fuat Polat](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/09/yalan-484.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!