'Yalan' ilk ne zaman başladı unuttum.Ani gitmelerdeki tüm 'kendine iyi bak'lardanmı kalmıştı dönüş ihtimali bekleyen ve durmadan kendi kendimize yinelediğimiz ve 'yalan' olduğunu bildiğimiz 'yalanlar'!
Memnunsuz ihtimallere yükleyip son sözleri,gözkaçırışların soğuk ensesini okşamakta 'yalandı' belkide.Tüm belkiler,galibalar,sanırımlar 'yalan'ın önüne koyulmuş gardlardı.Söyleyemiyorduk.Söylesek saçma muhabbetlere meze olurdu en derin ve hala bakire 'Yalan'larımız.Susamlı simitin susamlarıda 'yalan'dı.O yüzden sevmedim hiç çaya yakışan susamlı simiti belkide.içime içime doldurup bütün belirsizlikleri; felsefe hipotezleri gibikatmerleşiyor ve büyüyordu 'yalan'larımız...
İlk anımızda 'yalan'dı.Hala saat takmam,6 yaşımın bir öğle sonrası durdurduğum zamanımı yalanlamamak için.Oysa tüm akreplere romen rakamının üstündeler diye-özellikle iki romen rakamı arasında kalanlara-gıcık olur,yelkovanların dakikalarına göre ayarlardık geçkalışlarımızı..'Yalan'dı çoğu zevk alıyormuş gibi yaptığımız masa başı sohbetleri,içimle daha çok konuşurken araya taşan; basit 'kabul' ve 'anlıyorum' gibi onay sözcükleri..Biliyorduk karşıdaki 'yalan'larıda..'Yalan'a ve 'yalancılığa' olan aşinalığımız susturuyordu belkide bilirkişi 'yalanlar' karşısında.
'Seviyorum' ve 'unuttum' en büyük 'yalan'lardı.Daha külli yaralı,dikişleri her an kanamaya hazır yaramıza bile neşter vururdu bakışlar,aldırmaz görünürdük içimize biriktirirdik yollanmayacak mektuplar kadar uzun ve intihar anıları kadar fahişe 'yalan'ları..Günlükler tutardık 'yalan'lara.Unutmayalım diye eskimelerini.
Oysa yazılar,çizilen,yaşanan her şey 'yalan'dı zaten bu küf kokulu eskilik içinde.Tozu alınmamış sevmelerimizdeki uzun kendini bulma duraklarıda bu yüzden 'yalan'dı.Sevmiyorduk oysa.Fakat 'sevmiyorum' diyecek kadar ihanet etmedik 'yalan'larımıza.Elimizde kalan,ilkokullardaki 'elde var'ları yan komşuya kakalamaya çalışmakta 'yalan'dı.Yan komşular sevilmezdi.
Ve 'son'her zaman 'ilk'ten değerliydi.
Bu da 'yalan'dı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta