Yalan Şiiri - Bakır Çakmak

Otur oğlum otur,
ne bu acele...
Otur,
al içimden bu ızdırabı.
Yak...
Savur küllerimi
İstediğin yere.

Bıraksan
düşeceğim kaldırımlara.
Bıraksan dökülecek avuçlarımdan en kırılgan taraflarım.
Kurşunlanan bir güvercin var şu tarafımda,
Kanar lan...
Kanar
kanatlarım...

Bak;
Gökyüzünü vuruyor beşinci mevsim.
Ömrümün orta yerinden bıçaklanıyor dolunay,
İnceden bir kar yağıyor saçlarıma,
Dur gitme,
hırçın bir ayaz sarıyor ayaklarımı,
Bir sigara yak kendine
ve bana .
Atsana şu paltonu
dizlerimin üstüne.
bırak sırtıma kalabalıklarını.
Kaçak bir çay ısmarla
çatlayan dudaklarıma.

Yalnızlıklar biriktirdim,
Avuçlarımda sahipsiz geceyarıları.
Düştü gözlerimden ilk ve son sevgili.
Yolları deştim,
Tırnaklarımla söktüm tren raylarını,
Kurşunladım bakışlarını otobüs camlarında .
Her durakta bekledim.
Çaldım bütün kapılarını.
Yokmuş,
hiç olmamış.
yalanmış lan,
yalaaaaaan...

Bak;
Ben şu caddede uzar uzar giderim,
Serseri bir yıldız düşer her gece yanıbaşıma,
Yırtık ceplerimizde üşür bir karanfil.
Çiçekçi bir kadın süpürür sancılarımızı.
Işıkları titrer sokak lambalarının,
Sallanır kaldırımlar,
ardından
bir kent daha yıkılır üstümüze.

Hiçbirşey kalmamış bu enkazdan geriye.
Farkında mısın?
Ben bile...

Herkes alıp götürüyor rüyalarımızı.
Gemiler hüznünü bırakıp ayrılıyor limanlarımızdan.
Bizi bir akşam kızıllığında vuruyorlar.
Yıllar hançerliyor ömrümüzü.
Çekip alıyorlar
Uçurtmalarımızı kanatlarından.
Çocukluğumuza tutunuyoruz, gençliğimiz kan revan.
Kokusunu yitiriyor güllerimiz.

Yalanmış baharlar.
Söylediğimiz şarkılar yalanmış.
Yalanmış dostum İçtiğimiz yağmur,
Beslediğimiz kedi,
Yediğimiz horozşekerleri dilimizde birer yaraymış.

Bizi aşklarımızla dağlıyorlar.
Şiirlerimizle dövüyorlar her mısrada.
Her kelimesi damarlarımızda patlayan birer mayınmış.
Boşuna yazıyormuşuz lan
bunca zaman.

Al şu kalemimi.
Söz uçtu, bir daha konuşuruz gün gelir.
Artık gidebilirsin.
Bulursan ilk ve son sevgiliyi
Al getir.

Ulan hayat,
Ulan hayat, bilmiyorum nasıl söylenir:
Kirpiklerim
çizer
gözbebeklerimi .
Düşer
uçurumdan
bir bulutçuk.
Meltemler serilir yanağıma .
Söner şehrin sararmış ışıkları.
Kimsesiz geceyarıları
yine
Yeniden üstüme gelir.

Gecenin
teninden
silinir
parmakizlerim .

Vuruluyorum lan en yakışıklı yerimden.
Donuyor sol tarafım.

Batıyor
gözlerinde tüm gemilerim.

Bkrçkmk (isyan)