Yalan Şiiri - Cihat Şahin

Bir rüzgâr iken, oldu fırtına
Bu gayet derinden, yaralar beni
Bunu yayanlar, yaksınlar kına
Milyarla insanı, yaptılar Den’i

Şakayla soktular, onu vatana
Binlerle nefrin, alıp satana
Doğru sözüne, yalan katana
Şimdi diyorlar, çağdaş medeni

Yalandan harmanlar, kurdular yurda
Yaralar gedikler, açtılar surda
Yem olur milletim, ayıya kurda
Meth etmez, mat eder asil dedeni

Doldurur tarihi, yalan dolanla
Daima uğraşır, ölen kalanla
Onun kavgası, bizden olanla
Dinime düşmanlık, bunun nedeni

Tutarsa bir şahsı, yalan sarası
Öldür kalbi, onun yarası
Kazibin yüzüne, vurur karası
Güldürmez yaradan, kizbe gideni

Kazipler esfelde, sıdık alada
Kazibin her daim, başı belada
Ruhu azapta, gönlü sılada
Ondurmaz mevlası, yanlış edeni

Sıddıklık nebilik, velilik yolu
Bu yolda, milyarla Salih kul dolu
Hepside Allahın, mübarek kulu
Üzermi hiç Rahman, doğru gideni?

“Doğruluk hazine”, demiş atalar
Sermaye isteyen, alıp satalar
Doğrular içindir, sonsuz öteler
Yalanla yanlışla, üzme dedeni

Saadet istersen, dönme yanlışa
Aldanma paraya, mala alkışa
Etme iltifat, yalan bir işe
Doğrudan ayrılmak, helak nedeni

“latife” denemez, gerçek dışına
Koy verme dilini, hiç akışına
Kalsanda gerçekçi, sen tek başına
Hiç tasvip etme, kizbe gideni

Bu çirkin modayı, edelim tel’in
Kim karşı koyarsa, bil onu melun
Gerçekçi yaşayıp, imanla ölün
Dışlamaz yaradan, dürüst gideni