Bir öğle sonrası
Güneşten yorulmuş bir cami avlusu
İçimde yeşertemediğim bir tutuam umut
Ben mekandan medet uman bir berduş
Varlığından kurtulamadığım yokluğum
İtişe kakışa son bulan yolculuğumuz
Ve sanki hala parmağımın ucunda
Acıyı unutturmayan o kıymık
Yazık
yorulmuşluğa feda oldu baharın tadı
Sanki anlamı yitti de gündüzün cumartesilerin
Sorular sorgulamalar yarım kaldı
Nedense
Herkes ziyadesiyle meşgul
...
Ve şimdi
Tükenmiş birçok bahane sonunda
Doğrulup yürüyememe kaygısı avuçlarımda
....BEN
karşımda
bir yalanın en büyük parçasıyken
kedimi tamamlayacak yalanlar aryışında
Ama
Şimdi
Aslında hiç olmamışken
Varolmanın şaşkınlığı üzerimde
Kayıt Tarihi : 29.1.2007 01:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selma Öz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/29/yalan-340.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)