Yalan Şiiri - Gürsel Pal

Yalan! ...
Arda kalan.
Tamamlayamadığın,
Tamamlayamıyacağın,
Bir ömrü bıraktın ardında,
Kalan elinde koca bir yalan.
Yalan...
Hani annen,
Hani baban.
Hani eşin,
Hani nerede sevdiğin kocan.
Bak hepsi bir yalan.
Sır perdesi aralanınca,
Artık nefes alamadığında
Anlayacaksın,
Geride kalanların yalan olduğunu.
Özüne doğru giderken
Ruhun bedeninden çıkınca,
Anlayacaksın ki yalan.
Kör gözün açılacak o an,
Nasıl yaşadığına bakacaksın.
Sorgu meleklerin olacak seninde
Yaşadığın hayatın yalanlarında dolanacaksın.
Yalan dostum,
Yalan...
Ardında bıraktığın insanlar
Üç gün de unutacak seni.
Bir kaç damla göz yaşı veda da
Sonrası toprak olacak bedenin,
Geride olan her şey yalan
Ve bir hikaye olarak kalacak.
Seni yaradanın
engin huzuru saracak.
Özüne döneceksin ruhunla,
Bedenin toprakta koca bir yalan olarak kalacak.
Sadece bir mezar taşında kalırsa
soluk bir ismin kalacak.
Hayat dediğin nedir ki sanıyorsun?
Bak işte sende her saniye bir adım daha
Gerçekliğine yaklaşıyorsun.
Yaşadın ve bitti,
Gerisi yalan.

Melankoli.........15-01-2007...17:05