Yalan Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Suskunluk büsbüyük bir yalandır
Ben sustum
Ve yalan söylemiş oldum sana

Ben susarak sana yalan söyledim
Gizledim kuytuluklarımda filizlenen sevi çiçeklerini
Saçlarının berrak nehriyle sulanmışlardı oysa
Söz etmedim sana hiçbir gerçekten
Yalan söyledim sana

Yapayalnız bıraktım senin uğruna çırpınan kalbimi
Evet, ben sana yalan söyledim
Doğruyu bilip susmak inkârdır düpedüz
Söylemedim sana uykusuz gecelerimi
Konuşup kurtulmak vardı ağrılardan
Her hatıra tahammül edilmez bir sancı
Susmak daha zor gerçeklere katlanmaktan
Ben yine de yalan söyledim

Rüzgâra uyan yelkenlerden
Keman sesinden
Kekiklerden reyhanlardan
Yüzünün sesinin bakışının hatırlattığı ne varsa
İşte onlardan
Hiçbir güzellikten bahsetmedim
Yalan söyledim sana

Zamanın rüzgârıyla
Örtmeye çalıştım rüyalarıma giden ayak izlerini
Düşmez bana düşüme düşmen
Öfkeni bile hak etmiyorum aslında
Çünkü ben sana yalan söyledim

Sen görmedin kalbimde gözlerinin kök saldığını
Rengârenk kahkahalarının filizlendiğini göğüs kafesimde
Nefesinin rüzgârında alevlendiğini közlerimin
Sessizliğin karanlığında yanı başındaydım hep
Ama bunu söylemedim sana
Susmak beterdir yalandan çoğu zaman
Yalan söyledim sana
Sana yalan söyledim