bir çıplak ayaklı hüzün martısı,
yürüyor denizin bittiği yerde.
güneşi karardığı zaman umutlarımın,
gölge olmak ne garip...
ne garip şeymiş sensizlik...
özlemek ölüm gibi,
su kadar soğuk ayrılık.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta