Yalan Şiiri - Birol Çelik

Kocaman bir yalandı hayat
ayaktan başa
soldan sağa
koca bi yalan
bu yüzden di kaderine
insancıkların düşmesi
insanların ise
başka değerler için
bu hayatta yaşadığı bi gerçekti
ve iyiler hayatı kullanırdı
hayat ise kötüleri
hayat
sonsuzluk sofrasından
imkansız lezzetleri sunardı
insanlar kanardı
kapılar açılırdı sonsuza kadar
insanlar koşardı
ama hepsi bi yalandı
ne lezzetlere doyan olurdu
ne gören yoların sonunu
hayat bi oyundu
ve yalandı

ve hayat susardı
soldurup rengini
umutların
getirip sonunu
düşlerin
dudakları çatlak
gözleri ölgün
beklemeleri çaresiz bırakıp
susardı
Hayat yalandı

Karun’a mal
Musa’ya asa
Meryem’e İsa verdi
Haccac’a zulüm
Mecnun’a aşk verdi
Sonra...
Aldı
Ortalıklarda
hiç
kimseler
kalmadı
Hayat yalandı

Küçük mutluluklar
sunardı
büyük kılıflarda
Katreler derya
Deryalar zerre
Acılar bal
Ballar acı olurdu
Hayat
acısıyla
tatlısıyla koca bi yalandı.

Binlerce insanı geçirdi kevgirinden. Büyük gelenler oldu
savurup attı
İsyan edenler
sesini kendilerinin bile duymadığı
zamansızlar
mekansızlar oldu
Kabına sığmayanlar
kabından çıkarılmayanlar oldu
Hepside aynı sahnede
oynayıp oyunlarını
çekip gittiler
Ve gelenler
aynı oyunu sergilemekteler
Hayat bir oyunun
binlerce tekrarıydı
ve yalandı.
Ateşin ve suyun kenarındaki
Son yoldu
Ve bu yolun başını-sonunu
gören yoktu.