Yalan.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

İnanmazdım özlemine bu kadar dayanacağıma
Bu çisil çisil yağmurlar seni hatırlatırken.
Tepelerin üstlerinden yükselirken bu sapsarı ay,
Orman kavuşup dururken kendi kendisiyle
Ve deniz, şarkılarını okşarken
Eliyle.

Ayrılığına nasıl da dayanabilmişim,
Onu nasıl da pekilenmişim,
Onunla nasıl da fit olmuşum
Yüreğim ateşler, alevler içindeyken?
Yanaklarıma süzülüp dururken gözlerimin yaşı,
Aklım bana hayretmezken?
Eloğulları uğrunda deli-divane olduklarını
Benim seni sevdiğim kadar
Sevmezken?

Bilmezdim naçiz bedenimin mermerden yapıldığını,
İçimde taş taşıdığımı yürek yerine,
Ağlamayı unutabileceğini gözlerimin,
Sabahlarımın sabah gibi,
Akşamlarımın akşam gibi olamayacağını.
Bilmezdim seni her unutmak isteyişimde
Biraz daha fazla
Seveceğimi.

Yalan, dayandığım ayrılığına, anam-babam…
Bedenimin mermerden, yüreğimin taştan olduğu
Yalan…
Ağlamayı unuttuğu gözlerimin,
Sabahlarımın sabah, akşamlarımın akşam gibi olduğu
Ve seni unutmak istediğim, yalan.
Acılarım yüzüme vurup duruyor yalanımı işte,
Durmadan.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 37-38/100)