Yalan Şiiri - Seyit Ahmet Düzen

Bu akşam öldün biliyor musun?
Güneş soyunurken kızıllığına,
Bolu dağının doruklarında, ansız gittin.
Yalancı bahara aldanan çiçekler gibiydin,
Filizlenirken tomurcukların, çöktü soğuk…
Hiç kimse fark etmedi yokluğunu öyle güzel ölmüştün ki.

Ne çok istemiştim ah bir bilseydin, bilseydin.
Keşkelerimin, nice sahibi olmak isteyen oldu.
Keşke dedim seninle gelebilseydim.
Zamansız gittin ve habersiz

Tanımadığım bir kadının resmini buldum ve âşık oldum.
Yıldızdılar döküldü her akşam pencereme.
Ciğerine mermi saplanmış, bir kurbanın feryadıydı.
Odamın tavanına çarpan
Ah bir adını koyabilseydim senin.
Yıldızlar, çiçekler, denizler, şehirler ve tüm şarkılar…
Hiçbir şey, hiçbir isim ifade edemezdi adını…

Nereye gideceğini bilemeyen bir otostopçunun çaresizliği
Hangi istasyonda ineceğini bilemeyen adamın belirsizliği
Yinede her şeye rağmen, yaşamak sensizde güzel(yalan)