Yalan Şiiri - Cengiz Erdoğan 3

YALAN

Masal anlatmışlar, bunca yıl bize
Kamber’de Arzu’da, yalanmış yalan.
Umutsuz sevgide, yoktur mucize
Sevda da yazgı da, yalanmış yalan.

İnanmam Ferhat’ın çektiklerine,
Dağları delip de ettiklerine,
Kara sevda ile sevdiklerine,
Şirin’in nazı da yalanmış yalan.

Gönülden sevmişler candan esaslı,
Hasretle ağlarmış her gece Aslı,
Kederi dağ gibi yüreği yaslı,
Çektiği sızı da yalanmış yalan.

Mutluluk deyip de yaşanan anın,
Vuslatın uğruna verilen canın,
Yürekte bitmeyen aşkın sevdanın,
Baharı yazı da yalanmış yalan.

Kerem Aslı için yanmış kül olmuş,
O küller zamanla gonca gül olmuş,
Altın bir kafeste kâh bülbül olmuş
Çaldığı sazı da yalanmış yalan.

Hayrandım güzelim o endamına
Yazacak söz bulamıyorum vedana
Söylenecek laf bulamıyorum sevdana
Aşka ihanet eder gibi yalan ettin bana.

Sevdayı yaprak gibi saliverdik rüzgara
Aşk tadını bırakmadık biz sonbahara
Avare yetim gibi düştük biz sokaklara
Nasıil gafilce kandık söylenen yalanlara.

Şimdi düşen yapraklar var omuzlarıma
Kar misali aklar düştü siyah saçlarıma
Yalnızlık düştü semaya açılan avuçlarıma
Söyle zalim hiç mi acımadın gözyaşlarıma.

Aşkımız yeşil bir yaprakti onu kopardık
Oysa gelecek günler için ne hayal kurardık
Güzel bir gün olacak diye sabaha uyanırdık
Desene onca zamandır yalanlarla yanardık.

Şimdiki gönüller aşktan habersiz,
Darılıp küserler ahh, yerli yersiz,
Kalpler de sevgiler yalan değersiz,
Çoğu da azı da yalanmış yalan…

Cengiz ERDOĞAN✍🏼