Yalan Şiiri - Manas Mergen

Vallahi de yalan, billahi de yalan

Kadın: Çok sıkılıyorum. Bir şeyler yapalım mı?

Erkek: Ne gibi? Canın yemek falan mı istiyor?

Kadın: Yok yok, öyle değil. Daha bir heyecan gerektirecek şey.

Erkek: Anladım. Gün boyu canın sıkıldı. Çıkıp da Elele dolaşmak istiyorsun.

Kadın: Bu güzel bir fikir. Lakin biraz yorgunum ve çıkmak istemiyorum!

Erkek: Eee söyle o zaman.

Kadın: Canım çok sıkılıyor ve kavga etmek istiyorum. Şöyle bir yüzünü gözünü tirmalamak istiyorum.

Erkek: Ne oldu şimdi? Durup dururken niye kavga edelim!

Kadın: Yok be canımcım. Kavga dediysem öyle değil. Korkma!

Erkek: De hem kavga, hem değil. Peki anlamadım ya.

Kadın: Evet kavga. Ama bu öyle bir kavga değil.

Erkek: Peki nasıl bir kavgaymış. Hem kavganın öylesi böylesi mi olur? Kavga kavgadir!

Kadın: Hani diyorum ki, epey zaman oldu. Herşey iyi ve yolunda gidiyor. Bu benim canımı sıkiyor. Kavgaya başlasak mı artık?

Erkek: Yok canım. Ben kavga etmeden bayrak kaldırıp, teslim oluyorum!

Kadın: Seni çok pis seviyorum. Çok da pis sevmeye devam edeceğim!

Erkek: Yalancı. Bir kere ben daha çok seviyorum. Hep de seveceğim!

Kadın: Tamam. Ben de teslim oluyorum sana. Tek sana, hep sana.

Erkek: Ebediyen sana. Bir tek sana! Bu sevdanın esiriyim! Üstelik de gönüllü teslim oluyorum! Ama biliyorum ki sen yalancısın. Buna rağmen seni seviyorum.