YALAN
Anlamaz hiç kimse çektiklerimi
Kader desem yalan şans desem yalan
Kaybederken tek tek sevdiklerimi
Gitme desem yalan git desem yalan
Ne talihim döndü ne yüzüm güldü,
İçime çektiğim nefesim öldü,
Ocağım küllendi ateşi söndü
Yanma desem yalan yan desem yalan
Yüce dağ başında erimez karlar
Yaprağı dalında kurutur narlar
Ölüm oyununda tutuldu zarlar
Atma desem yalan at desem yalan
Bir el uzanıp da sarmaz başımı
Görmeden geçirdim gençlik yaşımı
Ölmeden yazılan mezar taşımı
Silme desem yalan sil desem yalan
Aci bir türkü var suskun dilimde
Kırık bir kalp kaldı şimdi elimde
Bıraktığın güller soldu tenimde
Açma desem yalan aç desem yalan
Yiğidin bileği kolay bükülmez
Karalar çalar dil leke sökülmez
Utandı gözlerim yaşı dökülmez
Üzme desem yalan üz desem yalan.
Bağrımı kavurdu aşkının közü
Gözümün önünde hala o yüzü
Hangi bahar siler gönlümde güzü
Sorma desem yalan sor desem yalan.
Celal KOŞAL
14.12.2022
Kayıt Tarihi : 13.2.2024 03:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirinizi beğenerek okudum tebrik ederim.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
Katkı,öneri ve yorumlarınıza teşekkür ederİm.
TÜM YORUMLAR (3)