Yalan Şiiri - Semiha Eser

Duyguları yok olurmuymuş insanın
İçinde fırtınalar koparken paramparça bitiyormuş
gözyaşı arkadaşı oluyormuş
Her şeyini verdiğin yüreğine koyduklarından darbe alıyormuş
Soğuması acı bir tecrübe misali yakiyormuş yüreğini
Herkesin hatalarını afferken senin hiç hata yapma hakkın olmuyormuş
Herkes kırılabilir ama senin hakkın olmuyormuş kırılmaya
Taş gibi duygusuz olmanı isteyecek kadar zalim oluyormuş sevdiklerin
Vefa yı unutmuş kör yürekler
Yapılan onca şey bile yalan oluyormuş
Kukla misali başkalarının yönettiği bir hayatı yaşıyormuşsun
Tüm zorlukları göğüslediğin
Hayata onların gözünden baktığın onlara göre şekillendirdiğin ömrün
Bir çöp gibi atılıyormuş kenara
Gönül alan sen veren sen kendini yıpratan sen zorda kalan zora sokmayan sen gençliğini adayan sen herkese herseye karşı koruyan laf söyletmeyen sen her defasında ödün veren sen ve kenara atılan yine sen
Dünya yalan derler de dünya doğruda içindeki insanlar YALAN hemde koca bir YALAN...