Yalan Şiiri - Hüseyin İbiş

Yandı canım kıymet bilmeyen birini sevdim,
Kırıldı umutlarım ona hak etmediği mutluluğu verdim,
Karardı hayatım sahte gülüşlerine yenildim
Bir yaprak misali sarardım ölmeden mezara girdim.

Gerçek aşkı mutluluğu bulduğumu sandım,
Umut veren anlamsız bakışlarına kandım,
Kos kocaman bir yalanla yaşadım,
Hayatımın en büyük hatasını onu sevmekle yaptım.

Dünyamı karartan yalanlarına aldandım,
Kalbimi yakan acılarla baş başa kaldım,
Anlamsız boş bir hayale kapılıp kendimi yaktım,
Yüreğimi karşılıksız bir aşkla oyaladım.

Ucu bucağı olmayan sevda denizine daldım,
Dert deryasında boğulup battım,
İhanetinle kalbimden kapanmaz bir yara aldım,
Seni sevmekle gururumu ayaklar altına aldım.

Terk ettin can evimden vuruldum,
Senin yüzünden ben gülmeyi unuttum,
Rüzgarın önünde ordan oraya savruldum,
Zehrettin bana hayatı bir çınar misali kurudum.