Yal-nız-lık Birliği

Sefa geldin yalnızlığım
Benzersiz ziyaretime.
Buçuk gün önce girdiğim kapıdan
Büyüleyici ve baş döndürücü
Yosmalığınla hoşgeldin.
Önce taradım etrafı usulca
Baktım karşı-beri duran banklardasın.
Oturunca karşına
Güldüm içimden iki kişilik
Ankara! Ra! Ra! Ra!

Şehrin bir adım ötemden akması
İyi bir tesadüften daha kısır.
Çocuk zırıltılarını da özlemişim
Türbanlı abileri de!
Nişanlısının terini silen
Gelin kızları da öyle.
Sayende huzura erdim yalnızlığım.

Senin adın babam olsun
Farzet çıkagelsin mezarından
Rap! Rup! Rap! Rup!
Uygun adım bir yürüyüş
Ama sayarken komando;
Rap! Rup! Rap! Rup!

Sefa geldin yalnızlığım
Naralar atarak
Komutanların nezninde
Uslu bir asker
Çok acıktım,
Acıkmanın ne olduğunu unutacak kadar
Mutluluğa...
Ve sereserpe güzelliğin
Coşkun bir daha
Hah! Hah! Hah!

Fena oluyorum
Düzenbaz tarafı düşün fenalıktaki
Sinsice dizilircesine lokma lokma
Güneşin altında tir tir titreyerek
Karşılıyorum seni;
Gel! Gel! Gel!
Sefalar getir ve hoş gel!

En acı bir saniyem
En büyük ahmaklığım
En kocaman sarılışım
Sahteliğim,
Yalnızlığım!

Adın yalnızlık,
Düzenbaz bir hikayedir seninki
Onlarca kalabalık içinde
Yalnızlık,
Kendi halinde kurnazlık...
01.01.2009