Yakuttan Bir Taştı Kalbimiz

Yakuttan bir taştı kalbim
Yahut bir beyaz mermerdi düşlerim
Şeffaf bir yanılgı düştü sonra kalbime
Kalbim bu yanılgıda söndürdü yıldızlarını
Kabrimin içinde ışıksız kaldı kalbim
Ölüyüm artık bir nevi
kimsenin yaşantısında gözüm yoktu zaten
Tahmini bir insan ömrü kadar yaşadım
Çünkü yol kısa deniz mavi dal yeşildi
Sonra Toprak çekince sevinçlerimi
Yüzüm parçalanmış bir antilop yavrusu gibi çakalların sofrasına meze oldu
Oysa ben hayatı iyimser bir düş sandım
Işıltılarına kandım ateş böceklerinin
Sevdiklerim bir bir ölünce inandım
Herkesin ışığı sönecekti bir gün…

Yakuttan bir taştı kalbim
Yahut bir beyaz mermerdi düşlerim
Çünkü yol kısa deniz mavi dal yeşildi
Sessizlik çökünce bir zaman şehrime
Anladım ki ne yol uzun ne deniz mavi
Nede dal yeşildi
Sonra siyah bir bulut alıp götürdü düşlerimi
Düştüm düşlerimin derin kuyularına
Ne Yusuf olabildim sabrı sınamak için
Nede kendim kalabildim bu zindanda
Ama herşeye rağmen yakuttan bir taştı kalbim
Yahut bir beyaz mermerdi düşlerim…