Kitaplar medeniyete açılan kapıdır.
Kitap çağı hiç geçer mi?
Kitap hem evlerin, hem dimağın süsüdür.
Kitap insanlığın belleğidir.
K im kıyar onlara; bir gül gibi açarlar.
İ şitmeyeni işittirirler.
T ozdan yıpranmasın,karıştırılsın isterler.
A ncak, kendini bilen kıymetini bilir kitapların.
P rensesleri orda gizlidir çocukluğumun.
L eyla'yı orda görüp acırım,Mecnun'a ağlarım.
Sen,aşkımın meyvesi,
Gönlümün gülünün eseri.
Dert ortağımın nümunesi.
Sen, tenimde saklı gül kokulumsun.
Sen, çiçeğe duran masum bir tohum,bir çekirdek.
Tertemiz duygularla örülüsün.
Bana göre değilse mutluluk sen gül,oyna.
İncinmem ben sana.
Taç takarım gelinliğine,varırı m düğününe.
Avunacak bir oyuncak verirsin belki elime.
Ne halde olduğum sorma.
Elbet bir gün ulaşır,
İçimde coşkun bir haykırış,
Sıcak bir öpüş sevda dedikleri.
Bir bakmışsın,
Ellerimiz kendiliğinden birleşivermiş.
Göz göze bakamayız
Utancımızdan.
Dört bir yanımda o yââr
Sayıklarım hep seni yââr.
E ğleşmesenE.
L eyla’m olmuşsun.Gayrı geL.
İ ncittim mi senİ.
N erelerdesin
E cel kapımı çalsa yok haberin.
R ahat var mı bu alemde,
E ski, hüzünlü hatıralardan?
L eyla`mdın,Mecnun etti sevdan.
E ller gibi bir gün de yüzüm gülmedi.
Nevruz, sancılı bir doğumdur,bir başlangıç
Ebediyetin başlangıcı derim.
Nevruz,Şamanın büyülü sözleridir.
Nevruz, baharın ve insanın renklerle cümbüşüdür...
Bayram, aş- ekmektir,ümittir,muştudur...
Köküm ve kültürümdür....
Kendin gibi sanırsın zalim.
Rastlayınca yüzün buruşturursan.
Kalakalırım öylece.
Izdırabın yeter bil ki.
Gerek yok başka acıya.
Mutsuzsam,derbedersem kime ne!
Sanadır bu terennüm.
Kabil mi sanırsın bu cehennemde gülmek.
Güldür,güldürebilirsen.
Yollarını gözlemekten yorgun düşerken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!