Yaktın İçimi Annem Şiiri - Özlem Özbek

Giden dönmüyor biliyorum
Sensiz ben hiç gülmüyorum
Mezarında seninle yatmak istiyorum
Ömür izin vermiyor annem
Koca bi çınardın sen
Sonbaharda bile dökmezdin yapraklarını
Neden kader bizi erken ayırdı
Seninle ne güzel günler yaşayacaktık annem
Şimdi bayramlar gelmiş neyime
Kimin elini öperim anne diye
Senin yerini asla alamaz kimse
Rüyalarımda bile ağlıyorum anne diye
Bir bakışın dağları titretirdi
Gülüşün ömrüme ömür verirdi
Kokun çiçeklerden daha güzeldi
Beni koca dünyada yalnız bıraktın annem.
Yeterince bilemedim kıymetini başımızdayken
Dermanım kesildi, şaşırdım birden
Bizleri terk ettin çooook erken
Emir büyük yerden, anladım annem
Çok defa üzdüm seni biliyorum
Yüzlerce binlerce kez özür diliyorum
Artık seni rüyalarımda görüyorum
Orada olsun rahat et annem
Yememiş yedirmiştin
Cennet meyvelerinden doyasıya ye annem
Tam rahat edeceğin günler gelmişken
Ahirete çağrıldın, açtın yelken
Rahat edin demişsin abilerime giderken
Gözün arkada kalmasın annem
Bir mucize olsa da gelsen
Beni kucaklasan sevsen
Neler, neler yapardım senin için bilsen
Adını kızıma vereceğim yaşatmak için, duy annem
Küçük LEYLAM olacak.
Duamda, niyazımda sen varsın
Beni dünyaya getiren, yetiştiren atamsın
Annesinin kıymetini bilmeyenler utansın
Bayramlarda elini öpememek zor annem
Bir yıl bitti işte sensiz
Bir yıl daha yaşlandım be annem
Ve belkide bir yıl daha sana yaklaştım.
Hayatımdaki tek dikensiz Gül'dün, seni çok özledim!
Yine yağmur var gecede, üşüyorum
Üşüdüğüm Yokluğun mu yoksa yağmur mu bilemedim
İlk baharda güller solarmıydı be annem?
Son toprağa yapraklarını dökerken
Hangi gül ilk baharda yaprağını toprağa dökmüş diyemedim....
Gülün kokusu vardı yüreğimi dağladı, buram buram özledim seni annem.