Yaktın Beni Zalim Gurbet

Sabahleyin kalkarım gidecek bir yerim yok
Ne kimse arar ne kimse sorar

Gezsem sokaklarda selam verenim yok
Kalbime dayanılmaz bir acı konar

Aç kalsam bir yudum su verenim yok
Yalnızlık ınanki çok acı koyar

Yaktın beni zalım gurbet
Yaktın beni zalim gurbet

Apartmanda 90 hane oturur
Bir yandan çoluk çocuk özlemi

Almanı Türkü birlik oturur
Öbür tarafta kardeş özlemi

Bilememki başka kimler oturur
En önemlisi vatan özlemi

Yaktın beni zalim gurbet
Yaktın beni zalim gurbet

Aylar gelir geçer kapımı kimse açmaz
Cennet Alanya bana cehennem oldu

Sağmısın hastamısın diye kimse sormaz
Canım güzellikleri gözüm görmez oldu

Hiçbir komşum beni evine almaz
Bütün insanlar sanki düşman oldu

Yaktın beni zalim gurbet
Yaktın beni zalim gurbet

Dertleşmek istesem kimse bulunmaz
Kuşu altın kafese koymuşlar ah vatan demiş

Yolda yere düşsem kimse kaldırmaz
Önüne ne koyduysalar yememiş

Nasılsın diye kimse hal hatır sormaz
Ağznı açıp cık cık dahi dememiş

Yaktın beni zalim gurbet
Yaktın beni zalim gurbet

Bakkala gitsen veresiye alamazsın
Ey garip irfan durma burada

Paran kalmasa kimseden bulamazsın
Dön vatanına kalma arada

Ölsende kimselere duyuramazsın
Elbette bulunur bir yer sanada
Yaktın beni zalim gurbet
Yaktın beni zalim gurbet