Yana yana kavruldu, gönlümün açan gülü.
Rüzgârınla savruldu, içimde kalan külü.
Ateşinle yandım ben, oldum yaşayan ölü
Sevgilim beni yaktın, seni yakan olmasın.
Senin için yanmaktan, külüm bile kalmadı.
Senin yaktığın kadar, başka yakan olmadı.
Çok ağladım, sızladım dermanı bulunmadı.
Sevgilim beni yaktın, seni yakan olmasın.
Ateşin yaktı beni, kızgın közde kavurdu.
Yoldan geçenler vurdu, küllerimi savurdu.
Bir yudum su verseler belki içim soğurdu,
Sevgilim beni yaktın, seni yakan olmasın.
Sevecek hal kalmadı, sevmeye zamanım yok
Gerçek seven olmadı, gönül eğlendiren çok.
Benim içim yanıyor, eğlenceye karnım tok
Sevgilim beni yaktın, seni yakan olmasın.
Kayıt Tarihi : 14.10.2006 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!