Yaktın beni Şiiri - Yasemin Güven

Bu gece uyuyamadım aklımdakiler zorluyor beni bir çıkar yolda bulamıyorum ne yapsam ne etsem bilmiyorum...
Aslında kendime kızıyorum öfkem kendime seni herşeye rağmen bu kadar çok sevmem...
Herşeyi bilipte susmak haklıyken haksıza düşmek biliyormusun bir çıkar yolda bulamıyorum...
Ben eski günlerimi özledim gülüşlerimi çoçukluğumdaki sevgileri aşkları özledim...

Bazen dua ederken allahım bir kuş olsam uçsam uzaklara kimsenin bilmediği yerlere gitsem diyorum...
Gözlerim kör kalbim sağır oldaydı ne görseydim nede seni bu kadar çok sevseydim bitsin artık...
Yaralı kalbim taşımıyor artık yalanları ihanetleri bitsin allahım zamanı gelmedi mi emanetinin yoruldum...
Kafamı yastığa koyuyor biraz uyuyayım diye aklımda deli sorular geçiyor ben kaybettim kendimi benliğimi...

Dinmiyor gözümdeki yaşlar içimde kopan fırtanalar bak yine ağlıyorum kaderime aldanışlarıma alay edilişine...
Meğer ne kadar aptalmışım seni bu kadar körü körüne sevdiğim için kalbime koyduğum için...
En büyük hatayı yaptım seni sevmekle sana inanmakla arkama dönüp seni bırakıp gitmediğine...
Biliyormusun ben sana eş arkadaş dost oldum da ya sen sen bana cehennemi yaşattın yaktın öldürdün beni...

YASEMİN GÜVEN