Yaktın Beni Şiiri - İbrahim Kavas

Yüreğimin senli köşesinden öp haydi
Usulca.
Sonra çek git, hiç olmayacak yerlere!
Dur... Dur, ne yapıyorsun?
Gitmee!
Niye öyle masumca bakıyorsun?
Yaktın ya beni! ..

Yollarına bağlanan saçlarımdan öp haydi
Sessizce.
Sonra el salla uzaktaki özleminden
Ki göreyim seni baş ucumda.
Artık gel!
Yetmedi mi?
Niye öyle gülümsüyorsun hafiften,
Yoksa farkında değil misin?
Yaktın ya beni! ..

Seni hep güzel gören gözlerimden öp haydi
Yumuşacık.
Sonra şarabi karanfili kokla
Hani, en sevdiğimden.
Dur, atma, niçin çiğniyorsun?
Hani benim yüreğimdi o karanfil,
Öyle söylüyordun hep
Yaktın ya beni! ..

Sana sevgiyle uzanan ellerimden öp haydi
Sıcacık.
Sonra üzerime iki avuç toprak at
Ömrümü sana adadığımı anımsa.
Tanrıya el açıp dua et
Sevenler hiç ayrılmasın diye.
İstersen, o karanfili baş ucuma koy şimdi.
Artık gidebilirsin istediğin yere.
Yaktın ya beni! ..
Yaktın ya... yaktın.
Hem de en derinden...