Yaktım Ve Unuttum Şiiri - Hakan Nizam

Ve tutturamadım yine hayatın mayasını
Tad vermiyor ne içki ne sigara
Alışıyorum yeni yüzlere, sevdalara
Alışıyorum eski acılara, aşklara
Çalışıyorum olduramıyorum mutlu
Yakışmadığı belli ki gülmenin
Hiç asamadım yüzüme içten
Ve bağlanıyorum yalanlara bile bile
Bu defa olacak diyorum hep kendi kendime
Yakışacak bu defa gülmek bana da
Kendimi kandırıyorum sahte yalanlarımla
Kahpe sevdalar, sahte dostlarla avutuyorum
Ve doya doya küfretmek istiyorum
Doya doya ağlamak, sımsıkı sarılmak sana
Ruhumu şair yapan ızdıraplardan sıkıldım
Bir çay parasıydı benim efkarım
Yanında bir simit tüm servetim
Ve bir sigara yakıyorum yine acı acı
Çekiyorum, çekiyorum boğuyorum nefesimi
Dumanında buluyorum kendimi
Belki kaç kişi bıraktırmak istedi
Ama bilemediler içimdekini
Kimlerin yerini dolduruyordu
Kimlerin sevdasını, acısını
Dostların yitişini unutturuyordu
Ve bir kibrit çöpüydü ömrüm
Yaktım ve bıraktım kendi haline
Yaktım ve unuttum kendi kendime
Yaktım ve sarıldım yine hayallere
İstemem gelmesin kimse yanıma
Aramasın ölsemde yalnız başıma
Bırakın beni kendi halime
Ve gömün bittiği yerde
Ve gömün mutluluk serde...