Yaktım Kendimi Şiiri - Kemal Berk

Fırtınalar esiyor yürek yanarken
Bir 'güzel uğruna yaktım kendimi
Denizler söndürmez alev saçarken
Kalmadı bir akıl yaktım bendimi

Od düştü sineme sensiz olmuyor
Yüreğim boştadır inan dolmuyor
Gelen geçen bir kez hali sormuyor
Kalmadı merakım yaktım kendimi

Arzu halim vardı demedim sana
Kızıl kan şerbeti içirdin bana
Sevdayı söylerken yıkmıştın yana
Çaresiz dertlerle yaktım kendimi

Gönül kırgın duymaz kimse sesimi
Koyun gibi kesmek ister sesimi
Dilini tutunca kesti sesimi
Gönülsüz sevdayla yaktım kendimi

Kül'özü de yolu yönü şaşırdı
Yari bulmak için dağı aşırdı
Son anında hırsı bardak taşırdı
Gülü bulmak için yaktım kendimi

Kemal'eren/Kemale Berk